21 October 2010
Misschien beter niet te schrijven, maar doe het toch even. Beter niet, omdat oververmoeidheid vaak een te cynisch schrijven oplevert – sprekende uit ervaring.
Vandaag vooral geslapen, tussen schooltijden door. Gister trouwens ook. En eergisteren. Ben zo moe. Echt kudt-moe. Slapen helpt ook niet echt. Moeheid gaat niet weg. Pijn ook niet. Ogen doen zeer en als iemand weet hoe je een nek eigenhandig kunt amputeren; graag advies. Paradontax-tijden. Alles op tandvlees. Heul veul tot tien tellen om draaglijk te blijven voor gezinsleden. Focus op de ‘moetjes’ en dan jezelf maar een beetje oppimpen als je in het openbaar moet verschijnen. Mét glimlach, want ja, da kannik hxe8 ?! 
Als ik nu zou gaan slapen zonder verplichtingen, dan word ik niet wakker voor April. Mission Impossible. Wake me up in Spring…
Toch gelukkig wel even de lichtprocessie gezien hier in ons stedeke vanavond, als opening van het ‘Kunstmoment’ – jaarlijks terugkerend mooi fenomeen, met allerhande schoonheid op locatiehttp://www.kunstmomentdiepenheim.nl/home/1 De uitzonderingen in ‘moetjes’, want het licht moet je natuurlijk blijven opzoeken. En mooi was het, al die lichtjes. Jammer wel van dat tandvlees.
Volle maan nu, dat brengt ook weer een welkom licht. En ook een gevecht tegen slaapritme. Ik ‘geniet’ nu even van een wakker en stil momentje – alhoewel ik dat natuurlijk ook niet moet overdrijven. Want voel me er niet minder fuckerig onder. Slapen helpt geen zak. Ik leg me er maar bij neer dat ik van deze moeheid niet kan winnen.
Overgave. Het blijft lastig. Als ik me overgeef dan wordt het zo voelbaar. En ik wil dat niet voelen. Ik wil dit niet. Ik wil dingen doen. Gvd eens weer meemaken hoe het voelt om fit te zijn. En dan ga ik gewoon dingen doen en door en door en door en val als een hoopje ellende in elkaar na een uurtje ‘uitsloven’. En zelfs dat uitsloven stelt nix voor. Dit herkenbare gevecht komt telkens toch terug, ondanks dat ik me steeds weer voorneem er niet in te trappen.
Kut MS. Kut vallende blaadjes.
Lang leve de Make-up. En de uitvinder van matrassen.
Salut mon amis x
Peter Gabriel: “But here in this water, my feet won’t touch the ground…..”
“…River, oh river, river running deep
Bring me something that will let me get to sleep
In the washing of the water will you take it all away
Bring me something to take this pain away….”
Atthesea 